Özgül fobiler, bazı durumlar veya nesnelerden duyulan mantıksız/aşırı korku olarak tanımlanmaktadır. Özgül fobiler toplumda %2.7 oranında görülür (kadında %3.8, erkekte %1.4). Özgül fobinin başlama yaşı ortalama 16.5’dur. Birçok hasta çocukluğundan beri bu korkularının olduğunu, bir kısmı ise ergenlik döneminden sonra oluştuğunu söyler. İleri yaşta özgül fobinin başlaması nadirdir.
Özgül fobisi olanların tedavi için başvurma oranları oldukça düşüktür. Başvurunun düşük olmasının başlıca nedenleri arasında fobilerin hastalık değil huy veya kişilik özelliği olduğunun sanılması ve tedavisinin olmadığının düşünülmesi sayılabilir. Fobilerin gündelik hayatı en çok ve en olumsuz etkileyen yönü kaçınmadır. Özgül fobisi olanların çoğu, korkulan durum ve nesnelerden koşullar el verdiği ölçüde uzak durmaya çalışır: kedisi olan eve gitmez, yükseklere çıkmaz, asansöre binmez, yağmur yağdığında evden çıkmaz vb.
Özgül fobi grubu içerisinde sayılabilecek çok çeşitli fobiler bulunmakla birlikte en sık görülenler; hayvan fobileri, yükseklik korkusu, kan ve yaralanma fobisi, gök gürültüsü ve fırtına korkusu, uçak korkusu, kapalı yer korkusu, araba korkusu, yutma fobisi şeklinde sıralanabilir.
Özgül fobilerin tedavisi hem mümkündür, hem de başarı oranları yüksektir. Tedavide psikiyatrik ilaçların rolü azdır. Davranışçı terapi yöntemleri özgül fobilerde ilk seçenektir. Alıştırma (exposure) adı verilen yöntem en yaygın kullanılan davranışçı tekniktir.